Իմպլանտները որպես կրծքի վերականգնման միջոց
Իմպլանտները որպես կրծքի վերականգնման միջոց
Գաղտնիք չէ, որ կնոջ կուրծքն ասոցացվում է սեքսուալության, գրավչության, կանացիության հետ: Բազմաթիվ հետազոտություններ ցույց են տվել, որ տղամարդկանց համար կնոջ կուրծքը համարվում է ամենագրավիչը: Թերևս այս պատճառով կանայք միշտ առանձնակի ուշադրությամբ են հետևում իրենց կրծքագեղձի առողջությանը ու չափազանց ծանր են տանում այդ օրգանի կորուստը: Կանանց մշտապես խրախուսում են պարբերաբար հետազոտվել, որի արդյունքում հնարավոր քաղցկեղը կարելի է վաղ հայտնաբերել, ինչն էլ իր հերթին թույլ է տալիս բուժման ընթացքում պահպանել կուրծքը: Սակայն երբեմն ստացվում է այնպես, որ բուժման համար հնարավոր չէ խուսափել կրծքի հեռացումից: Ուստի անհրաժեշտ ենք համարում անդրադառնալ կրծքագեղձի պլաստիկ վիրահատություններին՝ և՛ հեռացումից հետո միաժամանակյա պլաստիկայի, և՛ հետաձգված պլաստիկայի (արդեն հեռացված կրծքագեղձի հետագա վերականգնման) դեպքերին:
ԱՄՆ-ում կրծքագեղձի հեռացման 90-95% դեպքերում անմիջապես վերականգնում են այն՝ օգտագործելով իմպլանտներ: Իրականում սա կատարվում է բոլոր վիրահատվող կանանց պահանջով՝ անկախ տարիքից և սոցիալական կարգավիճակից: Համեմատելով հայ և ամերիկացի կանանց՝ ակնհայտ է դառնում սեփական առողջության և մարմնի հանդեպ ունեցած վերաբերմունքի միջև ահռելի տարբերությունը: Ավելին. հաճախ ամերիկացի կանայք հենց իրենք են պահանջում հիվանդ կրծքից բացի հեռացնել նաև առողջ կրծքագեղձը՝ անմիջապես այն վերականգնելու պայմանով: Դա կատարվում է և՛ պրոֆիլակտիկ նկատառումներով, և՛ ավելի համաչափ ու գեղեցիկ կրծքագեղձեր ստանալու նպատակով:
Ամեն տարի ամբողջ աշխարհում հազարավոր կանայք դիմում են բժշկի՝ իմպլանտների միջոցով կրծքագեղձերի մեծացման համար: Սակայն վերջին ժամանակներս իմպլանտները լայնորեն սկսել են օգտագործվել նաև կրծքագեղձը հեռացնելուց հետո դրա վերականգնման համար:
Կրծքագեղձի իմպլանտներն ունեն հարյուր տարուց ավելի պատմություն, երբ որպես իմպլանտ օգտագործվում էին ճարպ, պարաֆին, բուսական յուղեր, մոմ, մետաղյա գնդիկներ և անգամ փղոսկր: Բնականաբար, այս ամենը դատապարտված էր անհաջողության: Բայց մարդկային համառությունն այս ոլորտում հանգեցրեց նրան, որ անցած դարի 40-ականներին ի հայտ եկավ սիլիկոնը, իսկ արդեն 1962թ. հայտնվեցին առաջին սիլիկոնե պրոթեզները:
Կրծքագեղձի ժամանակակից իմպլանտն իրենից ներկայացնում է սիլիկոնե փափուկ պարկ, որի մեջ լցված է բժշկական ջրիկ սիլիկոն, կամ սիլիկոնի փոխարեն՝ հասարակ ֆիզլուծույթ: Վերջինները կոչվում են սալինային իմպլանտներ: Իրենց ձևով հիմնականում լինում են կլոր կամ ֆիզիոլոգիական՝ փոքր-ինչ օվալաձև: Կրծքագեղձի վերականգնումը, կախված դրա տեսակից, կարող է պահանջել մեկ կամ մեկից ավելի վիրահատական միջամտություն: Հաճախ կրծքագեղձի ենթամաշկային հեռացումից անմիջապես հետո կրծքագեղձի մաշկի կամ մեծ կրծքամկանի տակ տեղադրվում է դատարկ սիլիկոնե պարկ և կարվում է մաշկը: Այնուհետև մեկ կամ երկու շաբաթը մեկ անգամ դրա մեջ լցվում է սովորական ֆիզլուծույթ, որի շնորհիվ լայնացվում են մաշկը և շրջակա հյուսվածքը, մինչև այն հասնում է առողջ կրծքագեղձի չափերին: Այնուհետև, երկրորդ վիրահատությամբ այդ պարկը հեռացվում է, և սրա փոխարեն տեղադրվում է հիմնական իմպլանտը, որն արդեն լցված է ջրիկ սիլիկոնով կամ կրկին ֆիզլուծույթով: Կատարվում է նաև մյուս կրծքագեղձի որոշակի կորեկցիա, որպեսզի հավասարեցվի առաջինին: Լինում են դեպքեր, երբ առաջին վիրահատությունն այնքան է գոհացնում կնոջը, որ նա հրաժարվում է երկրորդից: Հաջորդ փուլում ձևավորվում են պտուկը և արեոլան: Դրան հասնելու բազմաթիվ եղանակներ կան, օրինակ, գոյություն ունեն սիլիկոնե պտուկների պրոթեզներ, որոնք կարող են այլընտրանք լինել պտուկի վերականգնման համար: